Едігей

Әңгіме оқырманды жойқын індеттің салдарымен бетпе-бет келген орта жастағы Едігейдің қайғылы, бірақ өте адами оқиғасының жүрегіне тартады. Өзінің дымқыл бөлмесінің қабырғасында жатқан Едігей өткенді еске алып, жоғалтулар мен өзінің ақыретінің болмай қоймайтынын ой елегінен өткізеді, сонымен бірге адам тәжірибесінің тереңдігін - махаббат пен жоғалтудан үмітсіздік пен өмірдің кішкентай қуаныштарына дейін зерттейді. Кейіпкердің жеке трагедиясы арқылы оқиға еріксіз азап пен батылдықтың әмбебаптығын көрсетеді, эмпатия мен түсінушілікті тудырады.